Punktem wyjściowym filmu jest postać Marii Sterna – kobiety, która żyła w Szczecinie w czasach PRL-u. Postać jest wektorem do podróży w czas, w którym żyły nasze matki, ciotki i babcie. Maria Sterna zmarła na początku lat dwutysięcznych, pozostawiając po sobie szereg dokumentów medycznych, zdjęć i ubrań w opuszczonym domu popadającym w ruinę. Chęć zrozumienia tego, jaka mogła być Maria i jak funkcjonowało się w Polsce w czasach PRL-u, pozwala widzowi zatopić się w nostalgiczny pejzaż wizualny pełen kobiecych opowieści, które mogą uzmysłowić współczesnym kobietom, jak wyglądało życie, dojrzewanie i kultura w erze przedinternetowej. Film stwarza pole do powstającego dialogu między przeszłością a teraźniejszością, niejako tłumacząc nam nasze matki i ciotki, sugerując, dlaczego są takie jakie są, jak wyglądała kultura, moda, trendy w świecie odciętym od zachodnich mediów, które ówcześnie są tak popularne. Chcąc zrozumieć kobiety powyżej 50. roku życia, należy zatopić się w obrazie lat ich młodości, gdy macierzyństwo, praca i kariera zawodowa wyglądała całkowicie inaczej niż dziś.